Najwyższym szczytem w polskich Sudetach Wschodnich mierzącym sobie 1425 m n.p.m. jest właśnie Śnieżnik. Szczyt znany był turystom już w XIX wieku, kiedy to burzliwy rozkwit turystki skłonił księżniczkę Mariannę Orańską (właścicielkę okolicznych ziem) do wybudowania na Hali pod Śnieżnikiem schroniska turystycznego. W późniejszych latach na szczycie wzniesiono potężną, kamienną wieżę widokową, która jednak nie przetrwała próby czasu oraz surowych warunków klimatycznych i nie zachowała się do dnia dzisiejszego. Na miejsce starej wieży wybudowano nową, której uroczyste otwarcie miało miejsce 26 września 2022 roku. Z tarasu widokowego wieży podziwiać możemy przepiękne panoramy okolicznych gór. Obecnie Śnieżnik jest wciąż jednym z najchętniej odwiedzanych szczytów Ziemi Kłodzkiej. Jego popularność potęguje fakt, iż jest on wpisany na listę Korony Gór Polski. Śnieżnik jest także ważnym węzłem komunikacyjnym, na którym łączą się zielony, żółty i czerwony szlak turystyczny. Turyści, aby nabrać sił, mogą skorzystać z usług gastronomicznych schroniska zlokalizowanego na Hali pod Śnieżnikiem. Pokrzepić się tu też mogą czeskim browarem dostępnym na miejscu. Schronisko "Na Śnieżniku" im. Zbigniewa Fastnachta jest jednym z najstarszych na ziemiach polskich. Dziś stało się miejscem kultowym odwiedzanym przez wielu miłośników górskich wędrówek. Jest to także miejsce, gdzie odbywają się liczne kameralne imprezy okolicznościowe, jak chociażby koncerty.
Geograficznie Śnieżnik zwany również Śnieżnikiem Kłodzkim wraz z górami Bialskimi i Złotymi leży na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Park ten został utworzony w 1981 roku w celu zachowania unikalnego krajobrazu. Śnieżnik jest domem dla jeleni, saren, dzików, muflonów, borsuków, a także kozic górskich. Można spotkać tu również głuszce, cietrzewie i różne gatunki nietoperzy. Tereny te zamieszkuje będąca pod ochroną jadowita żmija zygzakowata i salamandra plamista. Największą wartość przyrodniczą mają tereny położone powyżej 1150 m n.p.m., gdzie na łąkach górskich występują gatunki roślin rzadkich i chronionych. W celu ich ochrony utworzono tu w 1938 roku rezerwat przyrody Śnieżnik Kłodzki, który zlikwidowano w powojennej Polsce, aby ponownie go utworzyć w 1965 roku. Rezerwat przyrody Śnieżnik Kłodzki jest rezerwatem florystycznym, który zajmuje powierzchnię prawie 200 hektarów. Zbocza Śnieżnika porośnięte są głowie lasami świerkowymi oraz mieszanymi. W ich runie występują borówki czernica i brusznica (popularnie nazywane jagodami leśnymi) chętnie zbierane i uważane za cenne, prozdrowotne dary lasu. Górskie zbocza porośnięte są również wietlicą alpejską, tymotką alpejską, alpejskim dzwoneczkiem brodatym i innymi wyjątkowymi roślinami. Powyżej lasu na odkrytych terenach spotkamy sztucznie wprowadzoną kosodrzewinę. Ciekawostką jest fakt, że szczyt leży na europejskim dziale wodnym, co oznacza ze potoki po polskiej stronie spływają do Bałtyku, a po czeskiej do Morza Czarnego.
W odległości niespełna 1,5 km od szczytu, po zachodniej stronie, na wysokości 1218 m n.p.m., na obszernej Hali pod Śnieżnikiem usytuowane jest Schronisko PTTK „Na Śnieżniku” im. Zbigniewa Fastnachta. Jego historia sięga 1869 roku, kiedy to królewna Marianna Orańska, właścicielka tych ziem, zarządziła wybudowanie w tym miejscu szwajcarki. Obiekt pełnił role gospody turystycznej z karczmą, salą jadalną i 50 miejscami noclegowymi. Na przestrzeni lat był wielokrotnie przebudowywany. W latach powojennych schronisko najpierw stało opuszczone i ulegało dewastacji, a następnie przechodziło kilkukrotnie z rąk do rąk, pod opiekę różnych organizacji turystycznych. Ostatecznie w 1950 roku stało się własnością Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Dzięki staraniom Zbigniewa Fastnachta - dzierżawcy schroniska w latach 1982-2001, w latach 80 XX wieku przeprowadzono tu gruntowny remont i modernizacje. W uznaniu zasług po jego śmierci schronisku nadano jego imię. Jest to jedno z najstarszych schronisk turystycznych na ziemiach polskich.
Aktualnie schronisko pełni funkcję bazy noclegowej oraz gastronomicznej. Jest to bardzo ciekawe miejsce z duszą o wielowiekowej tradycji. Po przekroczeniu progu nie spodziewajmy się luksusów. Wnętrza schroniska zachowały formę sprzed kilku dekad, jednak to waśnie ten fakt decyduje o wyjątkowości tego miejsca. Z okien tarasu rozpościera się piękny widok na halę przed schroniskiem, Średniak i Kotlinę Kłodzką. W bufecie można skosztować smacznych potraw jak bigos, żurek z jajkiem, naleśniki z serem czy pampuch z jagodami (zbieranymi w okolicznych lasach). Możemy zakupić tu również napoje alkoholowe, w tym czeskie piwo. Ceny w bufecie jednak zachęcają do roztropnego wydatkowania pieniędzy. Każdy miłośnik górskich wędrówek i przyjaciel górskich klimatów zna to miejsce, chociażby z opowieści. W schronisku możemy wypożyczyć narty do narciarstwa skiturowego i inny sprzęt turystyczny. Przy schronisku w porze zimowej czeka wyjątkowa atrakcja, jaką jest basen służący do morsowania. Schronisko na hali pod Śnieżnikiem to idealne miejsce na odpoczynek i nabranie sił przed wspinaczką na sam szczyt Śnieżnika. Jest to także miejsce, gdzie odbywają się liczne imprezy okolicznościowe, jak chociażby kameralne, plenerowe koncerty. Strudzeni turyści mogą każdego dnia w wyjątkowych okolicznościach integrować się wieczorami, gdzie w sali głównej praktycznie codziennie biesiaduje się przy akompaniamencie gitary i śpiewie biesiadników.
Pomysł wybudowania wieży widokowej na Śnieżniku zrodził się już w pierwszej połowie XIX wieku. Głównym argumentem przemawiającym za budową był fakt, że szczyt Śnieżnika nie jest strzelisty, a ma formę spłoszonej, rozległej kopuły, co znacząco utrudniało obserwacje okolicy, przez ograniczenie perspektywy. Pierwsze inicjatywy podjęte w tym kierunku przez Kłodzkie Towarzystwo Górskie i Morawsko-Śląskiego Sudeckiego Towarzystwa Górskiego Staré Město zostały zduszone przez księcia Albrechta Hohenzollera. Jako spadkobierca królewny Marianny Orańskiej był on prawowitym właścicielem większości okolicznych ziem i nie wydał pozwolenia na budowę. Sytuacja odmieniła się kilka lat później, kiedy to po śmierci cesarza Wilhelma I króla Pruskiego panującego w latach 1861–1888 okrzyknięto, że wieża miałaby zostać wybudowana na jego cześć. Jako że Król był dziadkiem księcia Albrechta, ten nie mógł postąpić inaczej, jak zmienić zdanie i wydać zgodę na budowę. W 1985 roku przekazano plac pod budowę i rozpoczęto prace budowlane na podstawie projektu niemieckiego architekta Felixa Henryego. Prace posuwały się mozolnie z uwagi na niekorzystne warunki atmosferyczne oraz trudne aspekty logistyczne. Oficjalna inauguracja wieży miała miejsce 9 lipca 1899 r. i od razu zyskała ona ogromną popularność. Wieża zbudowana była w całości z kamienia i wznosiła się 33,55 m nad poziom gruntu. Umiejscowiono w niej okazałe popiersie cesarza Wilhelma I, ku jego pamięci. Przy wieży funkcjonowało małe schronisko turystyczne, a w późniejszych latach wybudowano tu gospodę i sklepik z pamiątkami. Lata prosperity wieży minęły wraz z włączeniem ziemi kłodzkiej do Polski po II Wojnie Światowej. Nowi gospodarze tych ziem nie dbali o budowlę, pozostawiając ją bez opiekuna. Wskutek działania surowych warunków atmosferycznych i nieregulowanego ruchu turystycznego połączonego z dewastacją wieży przez ponad dwie dekady, stan techniczny wieży na Śnieżniku stał się zagrażający osobom, które ją odwiedzały. W 1973 roku zapadła decyzja o jej wyburzeniu, którą podjął naczelnik Stronia Śląskiego Marian Snopkowski. Została ona wysadzona w powietrze przez saperów wojskowych z Wrocławia 11 października 1973 roku. Niestety, walory turystyczne wieży na Śnieżniku zostały docenione dopiero po jej wyburzeniu.
Na przestrzeni lat wielokrotnie pojawiały się bezskuteczne inicjatywy mające na celu odbudowę wieży. Ostatecznie, po prawie 50 latach od wyburzenia starej wieży, przystąpiono do prac administracyjnych mających na celu uzyskanie niezbędnych pozwoleń oraz prac projektanckich. Kosztorys tego przedsięwzięcia opiewał na 13 milionów złotych, jednak z pomocą środków unijnych udało się zebrać potrzebną kwotę. W 2020 r. rozpoczęto budowę nowej wieży nawiązującej kształtem i formą do poprzedniej. Zastosowano jednak w niej elementy nowoczesnego budownictwa, łącząc stalową konstrukcję ze szklaną elewacją posadowioną na kamiennej podmurówce. Oficjalne otwarcie miało miejsce 26 września 2022 roku, kiedy to oddano do użytku konstrukcje o wysokości prawie 35 metrów. Taras widokowy, z którego rozpościerają się piękne widoki, znajduje się na wysokości 30 metrów. Jednak, aby się na niego dostać, trzeba pokonać pokaźną liczbę schodów. W nagrodę za trud włożony w wejście na taras widokowy turyści mogą podziwiać imponujące, zapierające dech w piersiach panoramy:
Przy dobrej widoczności zasięg pola widzenia sięga nawet do 100-150 km. Natomiast przy skrajnie korzystnych warunkach pogodowych zasięg ten może zwiększyć się do imponujących 300 kilometrów, co zostało potwierdzone w 2020 roku, kiedy to dostrzeżono alpejski masyw Schneeberg i Rax. Wstęp na wieżę jest bezpłatny, a sama wieża jest otwarta przez całą dobę, siedem dni w tygodniu. Wieża została wyposażona w specjalne oświetlenie, aby umożliwić bezpieczne wejście na jej szczyt nocą.
Będąc na Śnieżniku w pobliżu wieży widokowej koniecznie trzeba odwiedzić ruiny Schroniska księcia Liechtensteina, obok którego znajduje się kamienna rzeźba słonia z 1932 roku. Powstała jako symbol niemieckiego stowarzyszenia artystycznego Jescher. Dziś stała się symbolem Śnieżnika w Czechach.
Baza noclegowa na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego wraz z jego otuliną jest mocno rozwinięta. W pobliskich miejscowościach znajdziemy setki pensjonatów, kwater prywatnych i hoteli oferujących noclegi w różnym standardzie. Najbardziej popularne lokalizacje, w których zatrzymują się turyści chcący atakować szczyt Śnieżnika, to Międzygórze, Sienna, Kamienica, Bielice i Stronie Śląskie. W Każdej z tych miejscowości biegną szlaki wiodące na Śnieżnik, są one zróżnicowane pod względem wymagań kondycyjnych, długości i mijanych po drodze krajobrazów. „Śnieżnik noclegi” to często wyszukiwana fraza w przeglądarkach internetowych, gdzie wyniki kierują nas na strony z licznymi ofertami noclegowymi. Przy wyborze odpowiedniej oferty dopasowanej do Twoich preferencji, warto zwrócić uwagę na odległość obiektu od szlaków, warunki i komfort pobytu, usługi dodatkowe oraz cenę. Nie zalecamy biwakowania na dziko w obrębie Śnieżnika i jego najbliższych okolic, gdyż jest to teren objęty ochroną prawną i dzicy obozowicze, rozkładając swoje namioty w miejscach do tego niewyznaczonych, mogą liczyć się na srogie kary za dewastację środowiska naturalnego. Najbliżej położonym względem Śnieżnika polem biwakowym jest pole namiotowe w Starej Morawie przy zalewie. Bardzo popularnym miejscem noclegowym oferującym noclegi najbliżej szczytu Śnieżnik jest wspomniane wcześniej Schronisko PTTK „Na Śnieżniku” im. Zbigniewa Fastnachta oferujące około 50 miejsc noclegowych. Warunki mieszkaniowe nie należą tam jednak do luksusowych. Zakwaterowanie w schronisku odbywa się w pokojach 2,4,6,8 i 10-osobowych. Bardziej wrażliwi turyści przyzwyczajeni do komfortowych warunków noclegowych w renomowanych hotelach mogą poczuć się zniesmaczeni warunkami noclegowymi w śnieżnickim schronisku. Jednak to właśnie duch minionej epoki i klimat tego miejsca zachowany sprzed kilku dekad jest przez większość osób odwiedzających to miejsce wymieniane jako jedna z głównych zalet.
Nasze Pokoje Gościnne U Ireny to idealny nocleg dla turystów planujących wędrówkę na szczyt Śnieżnika. Zlokalizowani jesteśmy bezpośrednio przy żółtym szlaku prowadzącym ze Stronia Śląskiego przez Stara Morawę i Kletno na Halę pod Śnieżnikiem, skąd dalej zielonym szlakiem można dojść na szczyt. Piesza wędrówka tą trasą zajmuje około 5,5 h a jej dystans to niespełna 15 kilometrów w jedną stronę. Szlak wiedzie obok takich atrakcji turystycznych jak Zalew w Starej Morawie czy Jaskinia Niedźwiedzia. Taki plan wycieczki przeznaczony jest dla wprawionych trekkingowców, jeśli jednak nie mamy tyle sił i energii na tak długi spacer, to możemy podjechać na Czarną Górę, Kamienicę lub Kletno, aby znacząco skrócić sobie dystans. Wybierając pokoje Gościnne U Ireny jako miejsce noclegowe przy wyprawie na Śnieżniki, wypoczniesz po trudzie wędrówki w komfortowych pokojach i apartamentach. Skosztujesz tu również smacznych i pożywnych posiłków oraz wypoczniesz pośród zieleni na terenie rozległego ogrodu otulającego nasz pensjonat. Dodatkowym atutem naszego miejsca noclegowego jest przynależność do rekomendowanych miejsc noclegowych Klubu Zdobywców Korony Gór Polski. Członkowie klubu, którzy okażą legitymację klubową, mogą liczyć na zniżki na usługi noclegowe świadczone przez U Ireny. Nasz pensjonat oferuje doskonałe noclegi pod Śnieżnikiem.
Pomimo że Śnieżnik nie jest jakimś wymagającym szczytem o zdradliwych szlakach, należy jednak zachować przyjęte powszechnie podstawowe zasady bezpiecznego górskiego trekkingu. Zaliczać do nich możemy wcześniejsze szczegółowe zaplanowanie wycieczki i sprawdzenie prognozy pogody. Burza na szczycie Śnieżnika lub zamieć śnieżna nie są przyjemnym doświadczeniem, gdyż jest tu otwarta przestrzeń i występują silne podmuchy wiatru. Odpowiedni strój również jest bardzo ważnym elementem. Koniecznie na wyprawę w Masywie Śnieżnika należy zabrać ze sobą ciepłe i przeciwdeszczowe okrycie, nawet jeśli prognozy pogody zapowiadają się doskonale, bowiem pogoda tu potrafi gwałtownie się załamać. Szlaki na tych terenach biegną czasami bezdrożem i dobre buty trekkingowe są niezbędne na nierównej, kamienistej z powystawianymi korzeniami powierzchni, z jaką przejdzie się nam mierzyć. Do plecaka warto spakować zapas wody i jedzenia oraz apteczkę. Warto również zabrać ze sobą w pełni naładowany telefon z zapisanym numerem ratunkowym GOPR – 601 100 300. Pamiętać należy także o zachowaniu kultury osobistej i zabieraniu ze sobą odpadków i niezaśmiecaniu szlaków. Wędrować najbezpieczniej jest w towarzystwie, a przed wyruszeniem na górskie szlaki warto zaopatrzyć się w dodatkowe ubezpieczenie.
Z uwagi na fakt, że szalki wiodące na szczyt Śnieżnika prowadzą przez tereny niezurbanizowane, sam Śnieżnik wraz z terenami przyległymi określane są jako esencja piękna dzikiej przyrody. Nie tylko widoki rozpościerające się ze szczytu, lecz również panoramy dolin mijanych w trakcie wędrówki po szlakach, zapierają dech w piersiach. W opinii wędrowców szalki wiodące pod schronisko, a nawet na sam szczyt, nie należą do trudnych i przyjemnie się nimi maszeruje. Turyści często łączą zdobywanie Śnieżnika z odwiedzinami Jaskini Niedźwiedziej w Kletnie, co jest bardzo popularny planem wycieczki. W opinii turystów Śnieżnik to doskonałe miejsce na całodniową wyprawę dla zaprawionych trekkingowców jak i rodzin z małymi dziećmi.
Szlak z Przełączy Puchaczówka na Śnieżnik
W bliskim sąsiedztwie ośrodka narciarskiego Czarna Góra znajduje się przełęcz Puchaczówka, która zachęca nas do górskiej wędrówki pięknymi rozległymi panoramami, jakie możemy tu podziwiać. Z przełęczy na Halę pod Śnieżnikiem prowadzi czerwony Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza. Jest to jeden z najciekawszych i najładniejszych widokowo szlaków prowadzący w kierunku Śnieżnika. Na starcie możemy zostawić auto na bezpłatnym parkingu na samej przełęczy. Szlak najbardziej wymagający jest w początkowej fazie, jednak osoby o słabszej kondycji mogą skorzystać z podwózki kolei narciarskiej i przy pomocy LUX torpedy dostać się na szczyt Czarni Góry, skąd mogą kontynuować wędrówkę. Ze szczytu Czarnej Góry kierujemy się przez Żmijową Polanę i grzbiet Żmijowca aż do Przełęczy Śnieżnickiej. Ten odcinek jest łatwy i przyjemny w wędrówce. Jest też bardzo bogaty pod względem ilości mijanych punktów widokowych. Około kilometrowy odcinek łączący Przełęcz Śnieżnicką i schronisko PTTK na Śnieżniku będzie już bardziej wymagający. Po dotarciu do schroniska pozostanie nam do pokonania krótkie, ale strome podejście na szczyt Śnieżnika, wiodące zielonym szlakiem. Czas, jaki powinniśmy przeznaczyć na przejście tej trasy to około 3,5 h, a dystans, jaki przyjdzie nam pokonać to 9,5 km w jedną stronę.
Szlak ze Stronia Śląskiego (Kletna) na Śnieżnik
Wystarczy spakować zapasy i wdziać dobre buty, aby wskoczyć na szlak biegnący bezpośrednio przy naszym pensjonacie. Biegnie on najpierw przy Zalewie w Starej Morwie, a następnie przez Kletno, gdzie możemy przy okazji odwiedzić główną atrakcję w regionie-Jaskinię Niedźwiedzią. Dla osób niewprawionych w długich wędrówkach polecamy podjechać do Kletna samochodem, dzięki czemu dystans skróci się połowę. Żółty szlak, którym będziemy wędrować, prowadzi bezpośrednio pod schronisko PTTK na Śnieżniku, skąd zielonym szlakiem atakujemy szczyt oddalony o niespełna 1,5 kilometra stromego podejścia. Trasa jest ambitna, gdyż dystans, z jakim przyjdzie się mierzyć to 14,5 kilometra w jedną stronę, a szacowany czas przemarszu tam i z powrotem wyniesie około 10 godzin. Widokowo ten szlak nie jest najpiękniejszy, ale jego atutem jest fakt, że biegnie przy dwóch najważniejszych atrakcjach w regionie.
Szlak z Międzygórza na Śnieżnik
Międzygórze to bardzo urokliwa wieś o bogatej historii turystycznej z pięknymi, drewnianymi willami, w których mieszczą się liczne pensjonaty. Wędrówkę warto rozpocząć na rozległym parkingu pod skocznią, aby uniknąć spaceru drogą asfaltową z centrum Międzygórza. Do wyboru możemy obrać dwa szlaki wiodące na Halę pod Śnieżnikiem. Szlak czerwony biegnący w zasadzie w linii prostej, mijający szczyt Średniaka od strony południowej, doprowadzi nas bezpośrednio por schronisko PTTK. Natomiast szlak niebieski doprowadza nas do Przełęczy Śnieżnickiej, gdzie kontynuujemy wędrówkę szlakiem żółtym prowadzącym na Halę pod Śnieżnikiem. Niezależnie od wyboru szlaku oba doprowadzą nas pod schronisko PTTK, skąd na szczyt wspiąć się trzeba szlakiem zielonym. Pierwsza możliwość to krótki szlak niepełna 6-kilometrowy, który powinniśmy pokonać w poniżej trzech godzin. Niebieski jest natomiast dłużyszy o trzy kilometry, jednak dużo łagodniejszy, a jego przejście zajmie około 3,5 h. Częstym planem wycieczki jest zatoczenie pętli, to znaczy wymarsz szlakiem czerwonym, a powrót szlakiem niebieskim, gdzie łącznie trzeba pokonać dystans 15 kilometrów. Czerwony szlak wiedzie wzdłuż potoku Wilczka (tego samego co zasila Wodospad Wilczki). Ścieżka miejscami bywa wymagająca jednak piękne panoramy gór Orlickich i widok na Igliczną z Sanktuarium Marii Śnieżnej rekompensują trud włożony w strome podejścia. Powrót szlakiem niebieskim jest komfortowy z uwagi na niskie nachylenie ścieżki, co znacząco mniej obciąża stawy kolanowe.
Szlak z Przełęczy Staromorawskiej na Śnieżnik
Dosyć rzadko uczęszczany niebieski szlak łączący Przełęcz Staromorawską z Halą pod Śnieżnikiem jest szlakiem o średnim poziomie trudności mierzącym sobie niewiele ponad 10 kilometrów (do szczytu Śnieżnika). Jako że nie jest on najczęściej wybieraną drogą prowadzącą na szczyt, podczas wędrówki można podziwiać przyrodę w spokoju i odosobnieniu, co jest ogromną jego zaletą. Startujemy z parkingu zlokalizowanego przy drodze Marianny, kierując się na zachód. Podczas marszu będziemy mieli okazje podziewać leśne krajobrazy i kilka panoram, w tym panoramę na Dolinę Kleśnicy, która ukaże się nam po okrążeniu góry Porębek po prawej stronie. Po dotarciu na Halę pod Śnieżnikiem podobnie jak w poprzednich wariantach tras na szczyt Śnieżnika musimy udać się zielonym szlakiem. Przejście tej trasy w jednym kierunku zajmuje około 4 godzin. Szlak jest zadbany i na jego trasie znajdują się wiatki, gdzie można się schronić w razie niepogody. Aby nie wracać tą samą drogą, na powrót możemy obrać zielony szlak prowadzący do Bielic i odbić przed Dziczym Grzbietem w lewo na żółty szlak prowadzący do Kamienicy, gdzie po kilku kilometrach przecina on niebieski szlak, którym wcześniej wyruszaliśmy na wyprawę.
Szlak z Kamienicy na Śnieżnik
Start trasy ma miejsce na samym końcu maleńkiej wsi Kamienica zamieszkałej obecnie przez niespełna 100 mieszkańców. Znajduje się tu parking z chatą turystyczną oraz biegnie górski potok o tej samej nazwie co wieś. Żółtym szlakiem podążamy w kierunku przeciwnym do nurtu wartkiego potoku i wspinamy się pod górę, aż dotrzemy do granicy polsko-czeskiej, na której nasz szlak krzyżuje się ze szlakiem zielonym. Skręcamy w prawo i podążamy wzdłuż granicy, aż dotrzemy na sam szczyt Śnieżnika. Zdobywając Śnieżnik tą drogą, będziemy mieli okazję podziwiać tzw. Leje wraz z Drogą nad Lejami (jedne z bardziej stromych stoków tworzących swego rodzaju wąwóz). Czas przemarszu całej trasy w jedną stronę wyniesie około 3 godzin, a dystans wyniesie niewiele ponad 7 kilometrów. Trasa jest dosyć popularna, jednak nie należy do najprostszych. Aby ją pokonać, należy mieć dobrą kondycję fizyczną, gdyż charakteryzuje się stromym podejściem.
Szlak z Bielic na Śnieżnik
Najdłuższa trasa na Śnieżnik w naszym zestawieniu przeznaczona wyłącznie dla wprawionych trekkingowców. Swój bieg rozpoczyna na końcu wsi Bielice, gdzie zostawiamy auto na niewielkim parkingu. Niestety jest on często zapełniony, co zmusza nas do zaparkowania nieco wcześniej i nadkładania drogi. Miejsce to jest bardzo popularne, ponieważ rozpoczynają się tu szlaki wiodące na dwa szczyty zaliczane do Korony Gór Polski, jakimi są Kowadło i Rudawiec. Podążając wzdłuż zielonego szlaku, najpierw przetniemy malowniczy Dukt nad Spławami, a później przy okazji zdobędziemy Rudawiec, gdzie mieści się piękny punkt widokowy na Dolinę Górnej Białej Lądeckiej. Kolejne kilometry zielonego szlaku biegną po samej granicy polsko-czeskiej, co ułatwia orientację w terenie. Szlak przecina mniej więcej w połowie drogi Przełęcz Płoszczyna, gdzie znajduje się niewielki czeski punkt gastronomiczny, co stanowi doskonałe miejsce na chwilę odpoczynku. Trasa z Bielic na szczyt Śnieżnika mierzy 20 kilometrów, a czas jej przejścia spokojnym krokiem to 7 godzin. Szlak prowadzi przez Puszczę Śnieżnej Białki i jest mało uczęszczany z uwagi na odstraszający przeciętnych turystów spory dystans.
Poniżej galeria zdjęć w większości autorstwa Pani Judyty Kaźmierczak lokalnie działającej pasjonatki fotografii.
Zapraszamy do kontaktu
